พระจีน "กินเจ"...เคร่งศีลมากกว่าพระไทยจริงหรือ?

               ผมเคยฟังเพื่อนชาวไทยเชื้อสายจีนอวดโอ่ว่า "พระจีนกินเจ  แสดงว่าเคร่งศีลมากกว่าพระไทย ซึ่งฉัน(ชอ)เหมือนชาวบ้านทั่วไป"   ผมไม่อยากชี้แจงข้อเท็จจริงในขณะนั้นเพราะเรายังอยู่ร่วมโต๊ะจีนในงานเลี้ยงฉลองแต่งงาน  ถ้าผมชี้แจงแล้ว  เขาไม่ยอมรับฟังแถมชวนผมทะเลาะด้วยก็แย่แล้ว

               วันนี้  บรรยากาศปลอดโปร่ง  เพราะผมนั่งกินอาหารกลางวันลำพังกับเพื่อนเก่า (ทพ.ธงชัย นาคพันธุ์) ที่เรียนหนังสือด้วยกันตั้งแต่มัธยมต้น  จนแก่ด้วยกันในวันนี้  คบกันมาเกือบ ๖๐ ปียังไม่มีเรื่องใดให้ขุ่นมัวอารมณ์กัน  ผมจึงถือโอกาสอธิบายผ่านคุณหมอธงชัยให้สาธุชนฟังดังนี้ครับ

                พระสงฆ์ไทยเป็นพระสงฆ์ในลัทธิหินยานหรือเถรวาท  ส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งหมดเป็นสงฆ์ฝ่าย "คามวาสี"  มีวัดวาอารามเกาะติดอยู่กับชุมชนซึ่งแน่นอน  ชาวบ้านทั้งหมดหรือส่วนใหญ่เป็น "พุทธศาสนิกชน"  ย่อมปีติที่จะได้ใส่ภัตตาหารลงก้นบาตร  และธรรมเนียมหรือจริยธรรมของผู้ใส่บาตรก็จะเลือกภัตตาหารที่ดีที่สุดถวายพระ  พระไทยจึงไม่ต้องปรุงอาหารก็อยู่ได้สบายตลอดมา  แม้จะมีบางวัดในชนบทไกล  เรียกรู้กันว่า "วัดป่า" หรือฝ่ายอรัญวาสี  แต่โดยความเป็นจริง "วัดป่า" ในปัจจุบันอยู่ติดๆ กับชุมชนชาวบ้าน  พระออกบิณฑบาตเช่นเดียวกัน

ลัทธิขงจื๊อ

ลัทธิเต๋า

ปรมาจารย์ตั๊กม้อ

                 ศาสนาพุทธที่เผยแผ่เข้าไปในจีนเมื่อกว่าพันปีก่อน เป็นลัทธิหรือ "ฝ่ายมหายาน"  จักรพรรดิและชาวจีนมีหลักยึดใจไว้กับลัทธิขงจื๊อและลัทธิเต๋าอยู่แล้ว  จักรพรรดิจึงโปรดให้พระสงฆ์ไปสร้างวัดอยู่นอกเมือง  ดังเช่น  พระโพธิธรรมมหาเถระ  หรือ "ธรรมโม ภิกขุ" พระสงฆ์ชาวอินเดียในลัทธิมหายานวัชรนิกาย ที่คนจีนออกนามว่า "ปรมาจารย์ตั๊กม้อ"  นั้นเมื่อจาริกจากอินเดียเข้าไปขอเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่นครลั่วหยาง(ในเรื่อง "สามก๊ก" ออกชื่อว่าเมืองลกเอี๋ยง)  จักรพรรดิโปรดให้ไปสร้างวัดอยู่ที่ป่าละเมาะ (ป่าน้อย) เชิงเนินนอกนครลั่วหยางเรียกว่า "วัดป่าน้อย" หรือ "วัดเส้าหลิน"

นอกจากอยู่ไกลชุมชนไม่สะดวกแก่การรับบิณฑบาตแล้ว  ถึงแม้ตั้งวัดอยู่ในชุมชนชาวจีนจริงๆ ก็ไม่มีคนใส่บาตร  เพราะชาวจีนเป็นผู้ถือปฏิบัติตามลัทธิขงจื๊อและเต๋า

ดังนั้นเพื่อความอยู่รอด  วัดในเมืองจีนจึงต้องทำไร่ไถนา ปลูกผักเอาไว้กินเอง  ด้วยเหตุนี้เองพระจีน หรือ "สงฆ์จีน" จึงจำเป็นต้อง "กินเจ(แหงๆ)  เพราะทางวัดจีนไม่อาจเลี้ยงปลา หรือปศุสัตว์เอาไว้ฆ่ากินได้  แล้วจะมาอวดโอ่ได้ไงว่าพระจีนเคร่งศีลกว่าพระไทย  ต่างก็ถือศีล ๒๒๗ ข้อเหมือนกันนะครับ


(เครดิตภาพจากเว็บไซต์ manager online; wikipedia.or.th)